«Στην ψυχοθεραπευτική σχέση, χρειάζεται να ξεκινήσουμε ένα ταξίδι με ενδιαφέρον για έναν τελικό προορισμό που δε μας έχει γίνει γνωστός», γράφει ο Μιχάλης Καλλιφρονάς:

Ένα τέτοιο απολαυστικό ταξίδι ήταν για μένα το διάβασμα του βιβλίου.Χάρηκα για συνδέσεις σε επιστημονικό επίπεδο που με βοήθησε να κάνω ανάμεσα στη βιο-ψυχο-κοινωνικές εκφράσει; της ζωής. Ανησύχησα (αποσταθεροποιήθηκα; ) και ίσως ζήλεψα για όσα δεν έχω αξιοποιήσει στη θεραπευτική μου πράξη. Ποτέ δεν είναι αργά! Ένιωσα ασφάλεια γιατί καθένας από τους συγγραφείς του βιβλίο, ενώ έχουν τόση εμπειρία ο καθένας στην εξειδίκευση του, συνυπάρχουν, συνυπάρχουν αρμονικά στο βιβλίο, προετοιμάζοντας/διευκολύνοντας μια ολιστική κατανόηση του ανθρώπου.

Στο βιβλίο λοιπόν συνδέονται η νευροβιολογία και η νευροενδοκρινολογία με την ψυχοθεραπεία ( που αξιοποιεί το σώμα, το λόγο και το σχετίζεσθαι και βιώνεται η ίδια ως αμφίδρομη σχέση) χωρίς διχοτομίες ή γραμμικές σχέσεις αιτίου-αιτιατού. Πώς αλλιώς αφού είναι προφανές ότι οι συγγραφείς ζουν την ιατρική και την ψυχοθεραπεία σαν μια εξελισσόμενη ολιστική διεργασία.

(Πέτρος Πολυχρόνης, Παιδοψυχίατρος, Θεραπευτής οικογένειας και ομάδας, Διευθυντής του Αθηναϊκού Κέντρου Μελέτης του Ανθρώπου)